deMess, 9 november 2011
In 1977 werden drie opvallende dingen gelanceerd: de twee Voyager-satellieten en …… Peter van Ewijk.
Aan boord van de Voyagers bevonden zich twee identieke gouden platen met daarop het tinderprofiel van de aarde. 90 Minuten muziek, 115 foto’s en groetjes in 56 verschillende talen als een soort vriendschapsverzoek voor buitenaardse wezens.
Peter van Ewijk werd gelanceerd zonder gouden plaat. Hij moest zelf maar uitzoeken hoe je nu precies contact maakt met anderen. En dan helpt het niet dat je als kind naar Turnhout (België) moet verhuizen; naar een huis zonder buren (vanwege een afvalverwerking om de hoek) buiten de stad waar geen andere leeftijdgenootjes wonen; en dat je alleen maar kunt spelen met je eigen levendige fantasie.
Ondertussen, meer dan veertig jaar later, zijn de Voyagers nog steeds op zoek naar buitenaardse intelligentie, terwijl de droogkomische Peter het al moeilijk genoeg heeft met het vinden van binnenaardse intelligentie.
Zijn voorstelling ‘Contact’ vertelt niet alleen het fascinerende en vaak hilarische verhaal van de Voyagers en de gouden plaat, maar gaat ook over het intense verlangen om iemand te vinden, ergens in de duisternis, tussen de sterren.
Anderhalf uur aan één stuk neem hij je in een verbluffend hoog tempo aan de hand in z’n zoektocht. En als het zo uitkomt doet ie er ook af en toe een liedje bij. Een verrassend aangename zangstem trouwens, in deze allereerste solovoorstelling.
Wat zonder meer diepe indruk maakt is het geweldige en uiterst functionele decor met technische hoogstandjes, waar ongetwijfeld vele uurtjes huisvlijt in zitten.
Een gelikte voorstelling die een groter publiek verdient.
