deMess, zaterdag 30 november
Vrijdag een verontrustend grieperig telefoontje van beneden de rivieren. Aan haar rasperige stem te horen stond de voorstelling van Elke Vierveijzer op zaterdagavond in deMess op wankelen.
Zaterdagmiddag evenwel, schoof ze samen met vleugeladjudant (maar uiteraard veel meer dan dat) Michiel Wetzer deMess binnen waar onze Rob al een paar uur in de weer was om haar technische wensenpakket tot in de punten en komma’s te vervullen.
Uitgebreide sound check waarbij de getergde zangstem voortdurend in de watten werd gelegd met gemberthee.
Vierveijzer speelde vorig jaar deMess helemaal plat met ‘Om je janken zo mooi’ (vier sterren), een ode aan Maarten van Roozendaal. Haar eerste eigen avondvullende soloprogramma ‘Zonder genade’ bleek inmiddels ook al een groot succes. Op Spotify kun je daarvan het (studio)album beluisteren.
Nu dus ‘Lucht’. Een try out. Dat wel.
Vierveijzer schuwt de experimenten niet. Opzwepende donkere elektronica, poppy sounds bijvoorbeeld. Maar haar grote kracht ligt zonder meer in haar muzikale, poëtische verhaal met beloftes, gedachten, angsten, observaties en vragen. Aan wiens maatstaven wordt er nou precies voldaan? En wat als er één knoop van het keurslijf springt? Rauw, eerlijk en kwetsbaar.
Wat daarbij indruk maakt is de bijzondere chemie tussen Vierveijzer en pianeur Michiel Wetzer die van het podium spat. Daarbij klonken die soms bepaald niet kinderachtige tweestemmige nummers als een klok.
Voor de enthousiaste heer op de voorste rij (deel uit makend van een veertienkoppig verjaardagsgezelschap) kwam de gelikte, wonderschone toegift ‘Christoffel’ als een geschenk uit de hemel.
Met haar uitstekende techniek wist ze het grieperige ongemak op listige wijze te verhullen (de volle Mess zal er amper iets van gemerkt hebben) waardoor het een prachtige voorstelling werd.
Het zit wel snor met die theatertournee die volgend jaar gaat lopen.
OpgeLUCHT was ze wel na afloop.
Meeeeerrrrrrrrrrrrrrrrr.
