Hoewel het in de slagersbranche absoluut not done is om je eigen vlees te keuren, gaan we ons er bij wijze van uitzondering maar eens aan bezondigen.
Voor één keertje mag dat. Want wie als sponsor/vriend op woensdagavond een stoel veroverd had in deMess, zal het moeten beamen:
De eerste Vriendenavond van 2020 was een eclatant succes.

Het werd trouwens de hoogste tijd voor zo’n avondje. Te lang, moeten we eerlijk toegeven, kregen we onze vriendenadministratie maar niet op orde. Dat zit godezijdank na tweeëneenhalf jaar nu wel snor. Zodat we eindelijk onze grote waardering voor die vrienden en sponsors, die een onmisbare schakel vormen in onze ‘bedrijfsvoering’, op ondubbelzinnige wijze gestalte konden geven.

Een kenmerk van echte vriendschap is onbaatzuchtigheid.
Vrienden ben je. Punt uit.
Als je elkaar als vriend een dienst bewijst hoeft daar niet persé een wederdienst tegenover te staan.
Toch lag dat wat ons betreft in dit geval een tikkie anders.

In onze afgeladen theaterzaal werd een programma gepresenteerd dat klonk als een klok. Onze evenementenmanager Janine had een draaiboek in elkaar geflanst waar werkelijk helemaal niks mis mee was. Een razendsnel doorlopende afwisseling van info en amusement. En mocht je wat die info betreft, met een aantal vitale Messfunctionarissen op de eerste rij, al bevreesd zijn dat het een avondje borstklopperij zou worden, niets bleek minder waar. Dat had natuurlijk in de eerste plaats te maken met de uiterst professionele presentatie die in handen lag van onze wat dat betreft door de wol geverfde Violet. Als je een aantal medewerkers het podium op sleurt om wat te vertellen over hoe zij invulling geven aan hun specifieke hobby’s binnen de organisatie, lijk je regelrecht in een valkuil te donderen. Violet (wat een prachtige microfoonstem trouwens) hield het echter strak. En luchtig. Voortdurend speelde er een relativerend glimlachje rond haar mondhoeken wanneer ze haar licht ironisch gestelde vraagjes afvuurde op de Messrayonhoofden cum suis.
Onze vrienden zijn nu (eenmalig, maak je geen zorgen voor de toekomst) helemaal bijgepraat over onze organisatie.
Maar daarvoor kwam de massaal toegestroomde vriendenclub natuurlijk niet echt. Er was amusement beloofd. Kleinkunst.
En dat kregen ze.

De infobabbeltjes werden rijkelijk afgewisseld met een aantal fraaie optredens.
Je hebt natuurlijk flinke mazzel dat je zelf professionele podiumartiesten als Johan en Ralf in huis hebt die een aantal nummers voor hun rekening nemen. Het kwam zelfs tot een heuse massale samenzang. Iedereen moet nu toch wel zo ongeveer de volgorde van de werkwoorden zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder, keurig op een rijtje hebben.
Maar ook ‘van buiten’ waren artiesten gestrikt. De in Naarden geboren Coming Cabaretstar Daniëlle Schel bijvoorbeeld, die deMess afgelopen jaar verraste met haar eerste avondvullende soloprogramma, gaf een preview van haar tweede dat er aan zit te komen. En je ziet aan alles dat we hier onmiskenbaar met een talent te doen hebben. Vriendje Mattijs Verhallen kan er trouwens ook wat van. Met zijn solo aan de piano maakte hij diepe indruk.
Kortom: kleinkunst van de bovenste plank.

Het werd intussen de hoogste tijd voor een massale bubbeldronk op deMess waarna het grote naborrelen een aanvang kon nemen.
Janine, de Mies Bouwman van deMess, die het aantal Vrienden komend jaar van 130 naar 175 hoopt te tillen, strikte en passant sponsors voor de vlaggenstok en de maandfolder. En er schijnt volgens geruchten nog wel wat meer onze pijplijn ingeritseld te zijn…..
Iedereen tevreden huiswaarts.
Door de achterdeur, dat wel.